Dalej, bracia, do bułata, wszak nam dzisiaj tylko żyć! Pokażemy, ze Sarmata, umie jeszcze wolnym być. Długo spała Polska święta, długo biały orzeł spał! Lecz się ocknął i pamięta, że on kiedyś wolność miał. Śmiałem skrzydłem on poleci, przez szczęk szabel i kul grad. Za nim, za nim polskie dzieci, tylko w zgodzie za nim w ślad!
(fragment pieśni pt.: Dalej dzieci do bułata - Rajmunda Suchodolskiego)
Od zarania historii państwa polskiego, Wojsko Polskie stało na straży jego suwerenności. Broniło słabych i ciemiężonych, stając na placu boju za "Waszą i Naszą Wolność". W naturalny sposób stawało się depozytariuszem takich wartości jak: odwaga, honor, poświęcenie. Na przestrzeni dziejów obraz sił zbrojnych zmieniał się. Ich początek wywodzi się od drużyn Piastowiczów, poprzez formacje bojowe Królestwa Polskiego Piastów i Jagiellonów, wojsko Rzeczypospolitej Obojga Narodów, dalej zaś – czasy zrywów powstańczych XVIII, XIX i XX wieku oraz pierwszą i drugą wojnę światową. Samo określenie „Wojsko Polskie” zostało ukute w XIX wieku, a oficjalnie wprowadzono je do użytku w 1918 roku. Również współcześnie, nazwa ta, jest powszechnie stosowana dla określenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Imię Wojska Polskiego zostało nadane Szkole Podstawowej w Korfantowie, w roku 1970. Zatem, już od kilkudziesięciu lat, każde kolejne pokolenie uczniów, ślubując, składa dwa palce ponad sztandar szkoły z dumnym imieniem WOJSKA POLSKIEGO. Myśli nasze krążą wówczas ponad polami Cedyni, Płowców, Grunwaldu, Kircholmu, Wiednia. Łączymy się z bohaterami powstań narodowych, Cudu nad Wisłą, Września 1939 roku, Powstania Warszawskiego, drugiej wojny światowej, „czasów żołnierzy wyklętych”. W podziękowaniu za Wolną Ojczyznę, ofiarujemy naszą pamięć, pracę, czyste serca i uczynki.
|